Backstage | Interview | Charlie and the Chocolate Factory

Bron: Opheus Apeldoorn

Natuurlijk, alles draait om de kleine Charlie en zijn grote avontuur in de chocoladefabriek. Maar zou dat avontuur net zo fantasierijk, spannend en leerzaam zijn geweest zonder Willy Wonka, de eigenzinnige maker van de WonkaRepen? Zeker niet! Wij wilde hem wel eens ontmoeten, maar meneer Wonka belde liever. 

We hoorden dat u nogal mensenschuw bent. Dat is lastig, u speelt een belangrijke rol in het boek van Roald Dahl en in films die daarover gemaakt werden. En dan bent u ook nog eens het middelpunt van de musical, staat u ineens voor volle zalen. “Ja, volle zalen, ook in Breda. Daar moet ik me wel even op voorbereiden. Je hebt gelijk, ik ben nogal mensenschuw. Maar tegelijk houd ik van mensen. Eigenlijk doe ik niets liever dan ze een beetje blij maken. Dat doe ik met de meest fantastische chocolade die je je kunt voorstellen.

"Chocolade uitdelen alsof het kleine cadeautjes zijn, dat is mijn manier om het fijn te houden, ’t toch een beetje goed te doen.”

Mensenschuwe personen zijn altijd heel populair bij kinderen. Grote mensen vinden hen vaak eng. Snapt u dat? “Dat snap ik heel goed. Kinderen zijn niet vooringenomen, hebben nog niet meteen een oordeel klaar. Ergens ben ik zelf altijd kind gebleven. Een kind met een grote liefde voor chocolade en snoep, dat dan wel weer. Veel grote mensen verloren het kind in zichzelf en daarmee hun fantasie en speelsheid. Dat is ongelooflijk jammer, want daardoor krijgen ze een nogal… Hoe zal ik het zeggen… een nogal merkwaardige kijk op de wereld. Maar wat veel erger is: ze drukken ook hun kinderen in dat knellende keurslijf. Of ze verwennen ze gruwelijk, dat is misschien net zo erg. Gebrek aan tijd, gebrek aan zin om een kind als kind te zien, helemaal geen zin in kinderen hebben: ik vind het pijnlijk, zielig voor al die kinderen. Vind je het gek dat het vaak nogal misgaat met veel kinderen? Ik niet.”

Hebt u uw fabriek omgetoverd in een sprookjeswereld zodat kinderen u leuk vinden en van u gaan houden? Of denkt u: ze vinden me vooral leuk omdat ik lekkere chocola maak? “De fabriek is mijn fantasiewereld, een plek waar het ongelooflijke ruim baan krijgt. Wat anderen daarvan vinden zal me een zorg zijn. Ik zie mezelf als chocolademaker maar nog meer als kunstenaar. Mijn fabriek is een kunstwerk! En dat kunstwerk gaat het publiek nu voor het eerst zelf zien.

"Met mijn chocolade ligt het anders, dat is mijn bijdrage om mensen blij te maken, met mijn chocolade communiceer ik.”

Het interview gaat door onder de afbeeldingen

U wilt de bezoekers van de musical vast een geweldig leuke avond bezorgen. Of wilt u ze ook een boodschap meegeven? “Wat ik vooral wil bijbrengen is dat we alles wat meer aan de verbeelding moeten overlaten. Dat lukt als je het kind in jezelf ruim baan geeft en je je daardoor laat leiden. Door dromen te volgen word je automatisch een leuker mens. Een beter mens ook vaak. Een leuke avond? Pfff, een leuke avond is natuurlijk mooi meegenomen, maar daar gaat het mij niet om. Begrijp je?

Filmmakers weten wel raad met uw fabriek als sprookjeswereld en snoepmuseum voor lekkerbekkies, die trekken een trukendoos open om zo’n wereld te verbeelden. Geldt dat ook voor theatermakers?“Daarover hoef je je vooral geen zorgen te maken, we komen naar het Chassé Theater met een fantastisch decor. Waar in eerdere musicals en films over mijn fabriek alles nogal over the top was, met metershoge zuurstokken in een suikerzoete roze omgeving, geven de makers er nu een andere draai aan. Passend bij de fantasiewereld van de bezoekers en onder andere geïnspireerd op werk van 20ste eeuwse kunstenaars. Dat is aantrekkelijk voor iedereen, van kleine mensjes tot alle volwassenen in de zaal.”

Die fabriek, uw domein, daar mogen wij voor het eerst ook naar binnen! “Ja, dat is voor mij ook een experiment, ik ben nogal lang niet onder de mensen geweest . Vind je het gek dat ik soms een beetje raar reageer?” 

Mogen mensen die een kaartje kopen voor Charlie and the Chocolate Factory ook van uw chocolade proeven? Krijgen ze een Wonkareepje mee naar huis? Of zegt u: daarvoor moeten ze bij Charlie zijn, die is tegenwoordig de baas van de fabriek. “Dat laatste. Hoe Charlie en het Chassé Theater dat regelen weet ik niet maar ik zeg: iedereen aan de chocolade! Wel met mate, mensen.”