Programmeur Frank tipt

Maak kennis met Frank Heijman, onze gepassioneerde programmeur én tevens directeur van het Cameretten Festival. Frank programmeert onder andere alle cabaretvoorstellingen in het Chassé Theater. Wat maakt zijn werk zo bijzonder? Welke cabaretvoorstellingen mag je écht niet missen en welke nieuwe artiesten moet je zeker in de gaten houden?

Het leukste vind ik dat ik bij Chassé de ruimte heb om de grootste cabaretiers en musici van het Nederlandse theater een plek te geven. We hebben drie prachtige zalen met de beste faciliteiten. Het is een eer om artiesten hier uit te nodigen. 
 
Bij Cameretten kan ik intensief bezig zijn met jonge mensen die aan het begin staan van hun carrière. Dit zijn artiesten die het vak nog moeten leren en bezig zijn met het vinden van hun eigen stem. Als zij een festival zoals Cameretten winnen, komen ze in aanmerking om in onze kleine zaal in het Chassé te spelen. Ik hoop hiermee onderdeel te kunnen zijn van hun hele traject. 
 
Ik hoop dat de winnaars van Cameretten over 5 of 10 jaar in onze grote zaal kunnen staan en dat ik daar onderdeel van mag zijn.  Het is een lange en uitdagende weg om je eigen cabaretcarrière op te bouwen. Naast een impresariaat dat in je gelooft is het ook fijn om programmeurs te hebben die je goed kennen en ondersteunen in de stappen die je zet.

De voorstelling van Christian van Eijkelenburg is werkelijk fantastisch. In deze voorstelling maakt hij gebruik van een heel visueel decor compleet met grote beamers. Daarnaast is de muziek in de voorstelling prachtig gecomponeerd met een sterke nadruk op tempo en beats. Wat hem onderscheidt is dat hij niet slechts een spreker is maar eerder een totaalervaring biedt.  
 
Nina de la Parra is ook zo'n bijzondere artiest. Zij mixt poëzie met muziek en dans. Het is heel fysiek en 'in your face'. Brutaal theater zou ik het willen noemen. Als je iets vernieuwends wilt zien moet je bij haar zijn. Ze kleurt buiten de lijntjes.  

Of Je Worst Lust keert terug! We presenteren hier cabaretiers die misschien nog niet bekend zijn voor het grote publiek. Het is ook de start van ons seizoen wat betreft dat genre. Het moet ook een feestje zijn voor de spelers, bezoekers, ons personeel. We openen het theater weer, we openen de deuren. Berit Companjen is weer onze vaste MC. Klein van stuk, maar een hele grote mond. Heel leuk dat zij er weer bij is!  

Waar ik ook erg naar uitkijk is Be Proud. Dit is een driedaags festival dat in oktober zal plaatsvinden. In samenwerking met onze jongerenprogrammeur Casper hebben wij dit concept omarmd omdat we vinden dat bepaalde groepen meer aandacht verdienen zonder dat wij willen opleggen wat goed is of wat er geprogrammeerd moet worden. Daarom werken we samen met diverse organisaties uit en buiten de stad die seksuele gelijkheid en de LHBTIQ+ gemeenschap ondersteunen. Samen hebben we een spannend, leuk en vrij programma samengesteld. 
Elke dag staat in het teken van een ander thema: vieren, ontdekken, leren. We willen ons reguliere publiek laten kennismaken met deze thema's en tegelijkertijd een veilige plek bieden voor mensen uit de LHBTIQ+ gemeenschap om samen te komen, ervaringen te delen, te leren en zich uit te spreken. Het doel is om het festival te laten groeien tot een evenement waarin iedereen zich thuis en gezien voelt. 

Ik heb een soort traditie met Van der Laan en Woe: wanneer ze optreden in het theater waar ik werk gaan we na de voorstelling samen de stad in. Ze zijn ontzettend succesvol en kunnen in veel theaters meerdere dagen spelen. Zo stonden ze ook twee dagen bij ons in de grote zaal. Ze verblijven dan in een hotel zodat we na de voorstelling nog even kunnen nakletsen. Heel gezellig! 

Na de voorstelling gingen we het centrum van Breda in. Toevallig had NAC die avond met 6-2 gewonnen van Excelsior. Terwijl wij om 20.00 uur in de theaterzaal zaten, keek de rest van Breda naar die wedstrijd. Toen we de stad in gingen kwamen we het eerste café binnen en zagen we alleen maar geel-zwarte supporters die elkaar dronken in de armen vielen. Twee BN'ers die binnenkwamen zorgde voor nog meer enthousiasme. Iedereen hing om hun nek, bood hun bier aan en wilde met ze op de foto. Het was een hele leuke avond waar ik enorm van heb genoten. 

Er is voor ieder wat wils. Veel theaters bieden een gevarieerd programma, maar wij hebben een van de allergrootste zalen van het land waardoor we ook de allergrootste artiesten kunnen verwelkomen. Omdat zij vaak meerdere avonden spelen is de kans groot dat je een kaartje kunt bemachtigen. Het is echt bijzonder om bijvoorbeeld Claudia de Breij, Najib Amhali of Arjen Lubach live te kunnen zien. 

Naast deze grote namen bieden we in onze kleine zaal ook onbekend talent de kans om op te treden. We programmeren avontuurlijk in de kleine en middenzaal en moedigen je aan om eens een avondje te wagen en naar iemand te gaan die je nog niet zo goed kent. 

Er breekt nu een nieuwe generatie vrouwelijke cabaretiers door het glazen plafond. Het is aan mij om die ontwikkeling te stimuleren. Veel te lang hebben mannen het podium gedomineerd.  
Onder andere Lisa Ostermann, Valentina Toth, Kirsten van Teijn en Kiki Schippers. Alle vier zijn ze genomineerd voor de Cabaretprijzen en hebben ze hele mooie recensies gehad.  Maar je kan ook niet meer om Mouna Laroussi, Nina de la Parra en Elke Vierveijzer heen. Ik denk dat het heel goed is dat zij extra aandacht krijgen, want onze sector is nog lang niet zo geëmancipeerd en inclusief als we zouden moeten willen. 

Jan Jaap van der Wal is lang geleden verhuisd naar België en komt nu weer terugkomt met een Nederlandse voorstelling Mijn Vlakke Land. Hij is wellicht van de radar verdwenen bij het grote publiek omdat het bijna 10 jaar geleden dat Jan Jaap in de Nederlandse theaters stond. Maar hij is nog steeds een grote. Ik zou zelfs zeggen: Return of the Legend.

Ton Kas is een acteur en ook vooral heel grappig. Zo'n zes à zeven jaar geleden heeft hij een nieuw soort genre bedacht waarbij hij alleen maar moppen tapt en daar een verhaal omheen bouwt. Zijn humor is zo flauw dat je in een soort flauwe flow komt, terwijl hij zelf heel stoïcijns blijft. Het is vooral echte mannenhumor.