Tardes de Soledad

Terwijl de camera hem van dichtbij volgt, en nog dichter op de dood en decadentie die hem omringen, slepen de hypnotiserende beelden ons mee naar de grens tussen schoonheid en wreedheid. Want terwijl Roca Rey zijn gedurfde dans met de dood uitvoert, rijst de vraag: kan iets zo gewelddadigs ook mooi zijn?

In Tardes de Soledad brengt regisseur Albert Serra een indringende blik op de wereld van de tauromachie — een traditie die evenveel wordt gevierd als verafschuwd. Met de camera dicht op de huid van de matador toont Serra niet alleen een fysieke strijd, maar onthult hij ook een mannenwereld waarin eenzaamheid en kwetsbaarheid verscholen gaan achter bloeddoordrenkte pakken. Zonder te oordelen, maar met een onberispelijke cinematografische stijl, confronteert Serra de kijker met diens eigen morele grenzen in de strijd tussen mens en dier, kunst en barbarij. Het resultaat is een film die zowel intens als intiem is, bruut en betoverend, confronterend én poëtisch. Tardes de Soledad werd bekroond op het filmfestival van San Sebastián.