Il Cimento dell’Armonia e dell’Inventione

De vier jaargetijden is een van de bekendste, meest iconische en vaakst gereproduceerde muziekstukken; een echte ‘hit’ uit het klassieke repertoire. Het is ook een prachtige ode aan de natuur. De Keersmaeker en Mriziga, die eerder al samenwerkten aan 3ird5 @ W9rk (2020), delen naast een grote interesse in de observatie van de natuur, geometrie en belichaamde abstractie ook een bezorgdheid om onze veranderende en steeds meer verontrustende relatie met onze natuurlijke omgeving.

De vier jaargetijden inspireert de choreografen tot een verdere verkenning van patronen, structuren en elementen uit de natuur en van astronomische configuraties als mogelijke uitgangspunten voor een choreografie. Stilstaan bij de vier jaargetijden maakt ook de urgentie van de klimaatcrisis pijnlijk duidelijk. Kunnen we vandaag nog spreken over vier seizoenen? Vivaldi componeerde De vier jaargetijden exact driehonderd jaar geleden in het Middellandse Zeegebied, waar verschillende continenten elkaar ontmoeten. In die zin nodigt Vivaldi’s compositie ook uit tot reflectie over de geopolitieke dynamiek in de regio en de manier waarop kennis, macht en geschiedenis zich verspreiden.

In Il Cimento dell’Armonia e dell’Inventione worden verschillende lijnen met elkaar vervlochten om tot een unieke choreografische schriftuur te komen. Het stuk grijpt terug naar de kern, de structuur van Vivaldi’s De vier jaargetijden en de vele associaties en emoties die dit muziekstuk oproept, terwijl het gestalte geeft aan een choreografisch contrapunt. De voorstelling onderzoekt ook het contemplatieve aspect van De vier jaargetijden, dat schuilt in de vertrouwdheid van het muziekstuk en de vertrouwdheid van de natuur.